فرصتی برای به اشتراک گذاشتن دغدغهها
فرصتی برای به اشتراک گذاشتن دغدغهها
🔻روحانی درحال گذار دکترین سیاست خارجی از "موازنه مثبت" به "موازنه منفی"
🔹حسن روحانی رئیس جمهور، دیروز به کنایه، گفت که کشورهایی که امروز از سوی واشنگتن دعوت به مذاکره میشوند مگر دیوانهاند دعوت کشوری را بپذیرند که حاضر به پذیرش تعهدات مذاکرات پیشین خود نبوده است.
🔹اشاره روحانی به وفادار نماندن ترامپ به توافق هستهای با ایران است. موضعی که روحانی را نسبت به ادامه همکاری با دونالد ترامپ ناامید کرده و او خود گفته به ایالات متحده بیاعتماد شده است.
🔹حسن روحانی دکترین دیپلماسی دولت اول خود را درست مانند دولت اول مرحوم هاشمی بر مبنای سیاست موازنه مثبت باکشورها قرارداده بود. نوعی بازی برد-برد که اساس آن، همکاری با همه کشورهای رقیب است.
🔹پس از برهم خوردن معادلات سیاسی در کاخ سفید، حالا روحانی در دولت دومش در شرایطی مشابه دولت دوم هاشمی و حتی دولت دوم خاتمی قرار گرفته است. در دهه هفتاد شمسی هاشمی نیز با قهر اروپاییها و تحریمهای شدید آمریکا روبرو شد و به موازنه منفی تن داد. همانطور که خاتمی قفل مراکز هستهای را که به امید تروئیکای اروپایی بر آن زده بود، باز کرد.
🔹اظهارات اخیر روحانی هم نشان میدهد که او با عبور از سیاست موازنه مثبت، حالا امیدوار است بتواند از طریق رودررو قراردادن کشورهایی که در توافق هستهای متحد هم بودند، به نوعی واشنگتن را مهار کند.
🔹برخی معتقدند سابقه تاریخی نشان از بیفایده بودن سیاست موازنه منفی داشته و بهویژه اروپا - و حتی روسیه و چین - بهدلایل سیاسی و اقتصادی، هیچگاه حاضر به دفاع از ایران در برابر آمریکا نمیشوند.
🔹به این ترتیب روحانی که در ابتدای دولت دومش دکترین موازنه مثبت را کنار گذاشته، بعید نیست در دومین شیفت پارادایمی در دیپلماسی به سمت دکترین انزواگرایانهتری گام بردارد. اگر چنین شود، سابقه چرخشهای دکترینی در دولتهای پس از جنگ تکرار میشود؛ هرچند دولتهای نهم و دهم در این میان استثنا هستند.
🔹حافظه ضعیف تاریخی، یکی از ایرادهای سیاستمداران وطنی است. گویا همه دولتها اصرار دارند چرخ را از "نو" اختراع کنند!
@mstfentezari
نه جنگسالاری واقعگرایانه بی آرمان صلح و نه صلحطلبی آرمانگرایانه بیتوجه به واقعیت نزاع، هیچ یک جهانی بهتر نمیسازد.
🔹دنیای امروز ما در میانه جنگ و صلح ایستاده است
@mstfentezari
جنگها میآیندومیروند وبچهها سوژه ثابت عکاسانی هستند که براساس سیاستهای رسانه خود،خشونتها راگزارش میدهند.
فردا روز جهانی صلح است.یادی ازعکسهای مشهور قربانیان کوچک بیمناسبت نیست.
@mstfentezari
اروپا و رسانههای اروپایی، ایران را بیش از آنکه باید از ترامپ میترسانند تا امتیازهای بیشتری بگیرند.
ترامپ در سازمان ملل هرچه گفت، از براندازی و قراردادن ایران در "محور شرارت" نگفت.
@mstfentezari
هم قاتل است و هم قربانی. هم تحقیرکننده بوده و هم تحقیرشده.
قاتل آتنا به دار آویخته شد اما همه ما که مقابل افکار اینچنینی و شوخیهای تلخ جنسی سکوت میکنیم مستحق مجازاتیم.
@mstfentezari
نوشتهاند که تهران ششمین شهر از نظر استرس بالاست. پنج شهری که استرس بیشتری از تهران دارند، عمدتا شهرهایی جنگزدهاند.
معنای این استرس الزاما این نیست که ترافیک و آلودگی اینجا بالاست. یک دلیلش، نبودن حاکمیت قانون است؛ نتیجهاش میشود سقوط اعتماد.
این را وقتی بیشتر میفهمم که در یک روز میشنوم که یک اتومبیل چپکرده را به رفیقم بهعنوان اتومبیل سالم فروختهاند و دستش به هیچکجا بند نیست که پیگیری کند چرا چنین راحت کلاه سرش گذاشتهاند.
در همان روز شاهد سرقت گوشی تلفن همراه یک جوان هستم که ناامیدانه بهدنبال موتور سارق میدود.
استرس بالاست چون همه میدانند این دست اتفاقها منتظر آنها هم هست. میدانند که ممکن است خیلی راحت از اوج به حضیض بغلتند، بیآنکه پشتشان به حمایتهای قانونی گرم باشند.
اینجا در تهران استرس بالاست چون هنوز قانون آنقدرها قوی نیست که آرامش به بار آورد.
برای کاهش استرس، بیش از روانشناس به سیاستمدارهای خوب نیاز داریم. به آنهایی که مدافع قانون باشند برای ساختن شهرهایی آرامتر.
@mstfentezari
♦️رتبه تهران در وقتکشی
کانال روزنامه دنیای اقتصاد نوشته است: تهران در رتبهبندی ۲۱۲ شهر جهان با «شاخص ترافیک»، جزو شهرهای دارای «بدترین نمره» قرار گرفت و از آخر، هشتم شد. یک بررسی بینالمللی درباره «کارآمدی شبکه حملونقل شهری» نشان میدهد متوسط زمان یک سفر به محل کار یا تحصیل در تهران، از ۵۵ دقیقه گذشته اما در شهرهای «کمترافیک» با بهترین نمره، حدود ۲۰ دقیقه است. «وقتکشی» در معابر پایتخت، به مسیر اشتباه مدیریت ترافیک تهران در مقایسه با الگوی جهانی برمیگردد. پادزهر ترافیک شامل ۵ طرح اقدام همچون «حذف یارانه پنهان به خودروهای شخصی با دریافت عوارض سوخت» است.
@mstfentezari