کانال تلگرام سحر نیوز

📍چه باید کرد؟

🖋 محمد شفیعی مقدم

جلوه و جولان بی امان رویدادهای پر شگفتی این ماه های کشورمان _ که شاید پر تعداد بودنشان هم خود بر حجم خیرگی مان افزوده _ کمتر مجالمان داده به ایستادن و تامل و با دقت کاویدن.

کابوس بحران های طبیعی اپیدمی وار، اعتراضات بی سابقه خیابانی که مطالبات اقتصادی فرودستان را به شعارهای رادیکال طبقه متوسط پیوند زده ، رازگشایی ها و از پرده بیرون آمدن های حیرت آور و هرروزه اسناد و آرشیوهای خاک گرفته به لطف نزاع های پیدا و پنهان سیاسی و دست آخر هم تازه ترین فراورده ماه ها حادثه و شگفتی : پدیده دختران معترض به حجاب.

دو ویژگی درهم تنیدگی و زنجیره وار بودن این اتفاقات زمانی که با بدگمانی و بی اعتمادی به روندهای دنباله دار پیش رو قرین می شود ناخودآگاه ترسی مزمن را دامن می زند. ترس از سمت و سوی پرابهام وقایع پر شتاب این ایام که می تواند به هر آینده ی موهومی دچارمان کند.

پرواضح است که نباید این هراس داشتن از آینده موهوم را به بی رغبتی نگارنده به پوست اندازی های بهبودخواهانه اجتماعی تعبیر کرد. شاید این بیم و اضطراب بیشتر ناشی از آسیب پذیری فزاینده جامعه ایرانی در برابر این وقایع اجتماعی نوپدید باشد. به لرزه افتادن ارکان و بی ثباتی بنیاد ها از پی برخاستن صدایی هرباره از تغییرخواهی آن هم با هر میزان فرکانسی باید هم نگران کننده باشد.

اینکه چشم بر عقوبت بستن و گره از روسری باز کردنِ گروهی از نسل نوآمده دخترانمان آن هم در این هنگامه پر گره به بده بستانی توطئه آمیز با بیگانگان تفسیر شود و امنیت ملی و بقای سیاسی در گرو فروبسته ماندن همان گره روسری دانسته شود خود به غایت گویاست.

آسیب پذیری و تزلزل مقابل دگردیسی ها و تکاپوهای اجتماع البته بیشتر حاصل شیوه برخورد مستبدانه و عاری از تدبیری است که می تواند از هر اتفاقی بحرانی بنیان کن بسازد.

گوش سپردن به نسخه پیچیدن های جماعتی از برج عاج نشین های عبوس - که بی توجه به عنصر زمان و مکان اهتمامی تام در پاشیدن گَرد خفقان بر سیمای اجتماع دارند – نیز چون همیشه نه که راه برون رفتی پیش پای کارگزاران سیاسی نمی گذارد بلکه با کور تر کردن گره های این کلاف درهم پیچیده بن بستی دیگر را پیش پای آنان خواهد گذاشت.

مدیریت محدودیت ساز و برخورد قهرآمیز با پدیده بی حجابی به قصد خاموش کردن موج به راه افتاده کنونی گرچه مطلوب جماعت قشری هم باشد پایان کار نخواهد بود. متوسل شدن به جبر برای گسترش و برپایی ارزش های شریعت گرایانه نه تنها با شیوه عمل اولیای دین تضاد روشنی دارد بلکه از جهت توفیق عملی نیز راه به جایی نخواهد برد.

گذر موفقیت آمیز از مساله اعتراض به حجاب اجباری جز با تن دادن به نگاه کارشناسانه و عبور از حصار تنگ قرائت های جزم گرایانه میسر نخواهد شد. داشتن فهمی واقع نگرانه از پدیده های اجتماعی و متکی بودن به نگاهی گشوده و پذیرا در قبال تفاوت های فردی و منافع جمعی برای فایق آمدن بر مسایل پر دامنه جامعه ضرورتی گریزناپذیر است. کاش گوش شنوایی باشد.

@Mshsahar

کانال تلگرام سحر

مشاهده مطالب کانال سحر